Sulama
Genel olarak tohum üretim amacıyla yetiştirilen yem bitkilerinin su ihtiyacı, ot için yetiştirilenlerden daha azdır. Çünkü tohum üretilen yem bitkileri, tozlaşma, tohumların olgunlaşması ve hasat hasar devrelerinde daha az suya ihtiyaç gösterirler. Bununla birlikte, tohum üretimi amacıyla tesis edilen yem bitkilerinde türlere bağlı olarak su ihtiyacı geniş ölçüde değişmektedir. Tohum üretiminde, önemli ölçüde suya ihtiyaç var ise de, genellikle yem bitkileri döllenme, tohum bağlama ve hasat devrelerinde havaların kurak geçmesini isterler. Tohum için yetiştirilen yem bitkilerine çok fazla su uygulanması bitkinin tohuma yatmasını geciktirir ve tohum verimini önemli ölçüde azaltır. Aşırı su uygulaması ile yem bitkilerinde yatma meydana gelir, çiçeklenme gecikir, çiçeklenme süresi uzar, tozlanmayı sağlayan böcekler için önemli olan nektar üretimini azaltır.
Gübreleme
Buğdaygil yem bitkilerinde çiçek oluşması başlangıcının sonbahar ve kış olması nedeniyle azotlu gübrelerin erken sonbahar ve ilkbahar olmak üzere iki kısımda verilmesi olumlu sonuçlar vermektedir. Verilecek gübre miktarı ve çeşidi bitki türüne, topraktaki rutubet miktarına, toprak verimliliğine bağlıdır. Buğdaygil yem bitkileri yaşlandıkça verilen fazla miktardaki azot tohum üretimini kısıtlar. Baklagil yem bitkilerine azotlu gübre uygulanmaz. Fakat fosforlu ve gerekli ise potasyumlu gübreler her yıl erken sonbaharda verilmelidir.