Yem bitkileri yetiştiriciliğinde kimyasal gübrelerle gübrelemeyi, ekim yılında "Tesis Gübrelemesi" ve daha sonraki yıllarda uygulanan "Bakım Gübrelemesi" olarak 2 kısımda inceleyebiliriz. Baklagillerde tesis yılında azot ve fosforlu, bakım yılında ise sadece fosforlu gübre önem arz etmektedir.
Azotlu Gübreleme
Azotlu gübreler, "Tesis Gübrelemesi" olarak ekimle birlikte yem bitkisine uygulanır. Tesis gübrelemesi olarak baklagillerde dekara topraktaki azotu 3-4 kg' a ve buğdaygillerde ise 5-10 kg'a tamamlayacak kadar azotlu gübre verilmelidir. Baklagillerde uygulanacak azotlu gübre miktarına Rhizobium bakterileri ile aşılamanın yapılıp yapılmaması da etki etmektedir. Baklagiller ekildikleri yıl, iyi bir şekilde tesis edilirse bakım yıllarında kendi azot ihtiyacını temin ederler. Bu nedenle tesis yılında gerekli ihtimamı göstermeli ve bakım yıllarında azotlu gübre uygulanmamalıdır. Buğdaygillerde ise hem tesis hem de bakım yılında yeterli düzeyde azotlu gübrenin verilmesi mecburidir.
Fosforlu Gübreleme
Fosfor özellikle yem bitkilerinin genç fide devrelerinde kritik bir faktör olduğundan bant usulü mibzerli ekimle birlikte mutlaka verilmelidir. Eğer ekim normal bir mibzerli yapılacaksa, toprak hazırlığı döneminde diskaro çekilmeden önce fosforlu gübre toprağa verilmelidir. Fosforun toprakta hareketinin yavaş olması ve kolay kolay yıkanıp kaybolmadığı için her yıl verilebileceği gibi 3-4 yıllın gübresi birlikte de verilebilir. Genellikle bakım gübresi olarak toprağa verilecek fosfor miktarı tesis gübrelemesinden arta kalan miktara bağlı olarak 7.5-15 kg/da arasında değişmektedir.
Potasyumlu Gübreleme
Memleketimiz toprakları genellikle potasyum eksikliği göstermezler. Toprakta depo edilmiş halde bulunan potasyumdan bitkiler zamanla faydalanırlar.