Minimum sıcaklık isteği ise 12°C’dir. Termal ölüm noktası 43-46°C’dir. Bakteri, krem yeşil renkteki canlı ur ve siğillerde bulunur. Ur ve siğiller, bir taraftan yeni bulaşmalara neden olur, diğer taraftan da fazla ışık ve ısının tesiri ile koyu kahverengi çatlamış ve tepesi çökük bir görünüm alır. Böyle ur ve siğillerde, hastalığı yapan bakteri ölür ve enfeksiyon yapamaz.
Zeytin dal kanseri, zeytin ağacında oluşan çeşitli yaralarda meydana geldiğinden, zarar şekli de buna bağlıdır. Zeytin dal kanseri, zeytin ağacının gövde dal ve sürgünlerinde değişik büyüklükte ur ve siğiller şeklinde görülür(Resim 11). Bunların büyüklüğü, hastalığın bulaştığı yara büyüklüğü ile ilgilidir. Yıllık sürgünlerde yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucunda meydan gelen siğiller küçük ve yuvarlağımsıdır. Genç sürgünlerde; yaprak, çiçek ve meyve dökümü sonucu oluşan yaralarda meydana gelen siğillerle genç dallar çıplaklaşır. Hasat sırasında sırık vuruğu, dolu yarası ve budama hataları nedeniyle oluşan urlar ise çatlaklar boyunca dalı sarar.
Krem-yeşil renkteki canlı ur ve siğiller içinde bulunan bakteri, nemli ve yağışlı havalarda bu taze ur ve siğillerin yüzeyine çıkar. Buradan yağmur suları, rüzgar ve böceklerle kolayca yayılır. Sırıkla hasat ve bulaşık aşı kalemleri de hastalığın yayılmasını sağlar.
Konukçuları:
Zeytin dal kanseri, zeytin ağacından başka zakkum, leylak, mersin, kurtbağrı, sarı yasemin, dişbudak ve çam çiçeği bitkilerinde zarar yapar.
Mücadelesi :
a) Kültürel önlemler
Zeytin dal kanseri hastalığının önlenmesi için aşağıdaki kültürel tedbirler alınmalıdır:
Zeytin dikimine uygun olmayan yerlerde, özellikle sık sık don olaylarının meydana geldiği yerlerde, zeytin dikiminden vazgeçilmelidir.
Fazla su tutan, tabanı killi topraklarda zeytin dikiminden kaçınıl-malı, dikim yapılmışsa toprağın fazla suyu, drenaj yapılarak akıtılmalıdır.
Zeytinlikler, sağlıklı fidanlarla tesis edilmelidir.
Aşı kalemleri, kansersiz zeytinliklerden alınmalı ve aşı aletleri temiz olmalıdır.
Kanserli ağaçların budanması, nemli ve yağışlı günlerde yapılma-malı, budama aletleri sık sık %3’lük lizol eriyiği veya %10’luk sodyum hipoklorit eriyiğine batırılmalıdır.
Ağaçlara gereğinden fazla azotlu gübre verilmemelidir.
Budama artıkları bahçeden uzaklaştırılmalı veya hemen yakılmalıdır.
b) Kimyasal mücadele
Tümör belirtilerinin belirgin olarak ortaya çıktığı ve bakterilerin inaktif hale geçtiği temmuz-ağustos aylarında bahçe kontrol edilerek, çok urlu kurumuş dallar temizlenmeli ve yara yerine %5’lik göztaşı eriyiği sürülmelidir. Kullanılan aletler dezenfekte edilmelidir. Aralık sonunda hasattan hemen sonra, şubat sonunda don ve dolu zararından hemen sonra, ilkbahar yağmurları başlamadan önce ve sonbahar yağışlarından önce olmak üzere 4 kez ilaçlama yapılmalıdır. İlkbahar ilaçlamasında %1’lik, diğer ilaçlamalarda ise %2’lik bordo bulamacı kullanılmalıdır.
Yazının Devamını Görebilmek İçin Burayı Tıklayınız...>>>