Doğal otlatma alanlarında nadiren saf bir bitki türü bulunur. Çoğunlukla birkaç türün çoğunlukta olduğu, diğer bitki türlerinin ise daha az ve değişik oranlarda bulunduğu karışımlar yaygındır. Yem bitkileri tarımında buğdaygil ve baklagil yem bitkileri saf olarak yetiştirildiği gibi, bu iki bitki grubundan bazı bitkilerle karışımların ekildiği üretimlere de geniş yer verilmektedir. Karışımlar, en az bir buğdaygil ve bir baklagil olacak şekilde düzenlemelidir. Bunun yanında karışımların ot veya tohum üretimine uygun olması, olgunlaşma zamanlarının uyuşması, türlerin toprak ve iklim isteklerinin uygun olması gibi bir dizi faktörler göz önüne alınmalıdır.
Karışımların ekim şekli de önemli olup genel olarak karışıma giren türler 3 ana yöntem ile ekilebilirler. Bunlar;
- Türler aynı sıraya karışık olarak ekilebilirler,
- Türler aynı sıralara ancak alternatif sıralar halinde ekilebilirler
- Türler çapraz olarak ekilebilirler.
Düzenli yağış alan bölgelerde veya sulanan alanlarda karışımların ekim şekli verimi fazlaca etkilemez. Kurak alanlarda ise, türlerin aynı sıralara ancak alternatif sıralar halinde yapıldığı ekimlerde daha fazla verim alındığı görülmüştür. Çünkü kurak alanlarda buğdaygiller baklagillerden daha önce büyümeye başlarlar. Erken ilkbaharda buğdaygiller nemi, baklagillerin aleyhine kullanırlar. Bu nedenle aynı sırada karışık olarak bulunan baklagiller zayıf olarak gelişirler.
Alternatif olarak yapılan ekimlerde bu sakınca ortadan kalkar. Yapılan araştırmalarda alternatif ekimlerin % 25 daha fazla verim sağladığı gibi elde edilen otun içerisinde baklagil yem bitkilerinin oranı daha yüksek olduğu için otun daha besleyici ve kaliteli olduğu tespit edilmiştir.
Çapraz ekimlerin verimleri ise diğer iki metod arasında kalmıştır. Meyilli ve erozyona açık alanlarda çapraz ekim ile küçük adacıklar oluşur. Böylece toprak erozyonu ve su kaybı büyük ölçüde azalır.
Yem bitkileri tarımında baklagil ve buğdaygil yem bitkileri karışımlarının bazı avantaj ve dezavantajları bulunmaktadır. Yem bitkilerini karışım halinde yetiştirmenin avantajları şu şekildedir;
- Ekim hataları tüm türleri aynı şekilde etkilemediğinden, karışımların verimleri genelde daha yüksektir.
- Karışımlarda baklagilin bulunması nedeni ile daha üniform ve kaliteli ot ürünü alınır.
- Üretilen otun protein ve besleme değeri yüksek olur.
- Karışımlardaki buğdaygil yem bitkileri toprak erozyonunu, baklagiller ise don kabarmasını önler.
- Karışımlar yabancı ot istilasına daha dayanıklıdır.
- Saf ekimden daha uzun süre verimliliklerini korurlar.
- Bazı baklagil yem bitkilerinden kaynaklanan şişme tehlikesi, karışımlarda daha azdır.
- Buğdaygil yem bitkileri bazı baklagil yem bitkilerinin yatmasını ve çürümesini önlerler.
- Karışımların otları daha iyi kurur ve silaj yapılması halinde daha başarılı sonuçlar alınır.
- Karışımlarda otlayan veya otları ile beslenen hayvanlarda daha yüksek performans görülür.
- Karışımlarda baklagillerin bulunması nedeni ile toprakta organik madde ve azot oranı daha çok artar.
Yem Bitkilerini Karışım Halinde Yetiştirmenin Dezavantajları ise şunlardır;
- Özel ekim makinalarına ihtiyaç vardır. Karışımların ekimi, özellikle tane iriliği farklı olan türlerin birlikte ekimi çok güçtür.
- Karışımlardaki türlerin fide gelişimleri farklıdır. Kuvvetli fideleri bulunan türler, karışımda diğer türlerin aleyhine gelişebilirler.
- Karışımdaki baklagillerin korunması güçtür. Baklagillerin hayvanlar tarafından daha fazla otlanması nedeniyle karışımlarda daha çok yıpranırlar.
- Azotlu gübreler buğdaygil yem bitkilerinde, fosforlu ve potasyumlu gübreleme baklagil yem bitkilerinde olumlu etkiler yaparlar. Ortak gübreleme yapılması oldukça güçtür.
- Ot üretimi için her iki bitkinin en uygun devresinin yakalamak zordur.