Su ürünleri yetiştiriciliği, akvatik ortamlarda bitki (algler) ve hayvanların (balık, kabuklu, yumuşakça ve eklembacaklılar) yarı kontrollü ve kontrollü şartlar altında farklı amaçlar için ( gıda, süs, reakresyon, süs ve akademik ) yetiştirilmesine denir.

Su ürünleri yetiştiriciliği, balık, yumuşakça, kabuklu, eklem bacaklılar ile sucul bitkilerin yetiştiriciliğini içine almaktadır. Tarımın bu sektörü, dünyanın tüketicileri için, gıda, gıda katkı maddesi, kozmetik ve ilaç sanayi ham maddeleri üretmektedir.

Su ürünleri yetiştiriciliği, en azından iki bin yıl önce birçok Asya ülkesinde özellikle Mısırda ve Çin’de pirinç tarlalarında sazan yetiştiriciliği ile uygulanmaya başlanmıştır. Milattan önce 475 yılında Fan Li sazan yetiştiriciliği ile ilgili ilk eseri yazmıştır. Daha sonra, Asya kıtasının büyük bir bölümüne ve Avrupa ya yayılmıştır.

Doğal olarak balık stoklarında değişik nedenlerle görülen azalma, denizlerde ve iç sularda akvatik kaynakların değerlendirilmesini gündeme getirmiştir. Bundan dolayı da, su ürünleri yetiştiriciliği günümüzde Tarımın diğer tiplerinden daha hızlı bir şekilde büyümektedir. Artan dünya nüfusu için çok önemli bir kaynaktır.

Dünyada ve Türkiye de su ürünleri yetiştiriciliğinin gelişmesinde temel faktörler şunlardır:

1.Gıda ihtiyacı

İnsanlar tarafından tüketilen hayvansal proteinin toplam miktarının % 25’i akvatik orijinlidir. Önümüzdeki ilk on beş yıl içinde dünyada ihtiyaç duyulan proteinin % 40’ının akvatik hayvansal canlılardan temin edileceği tahmin edilmektedir.

Dünya nüfüsu, 6.5 milyar olup, yıllık artış oranı % 2 civarındadır. Bir insanın günlük ortalama protein ihtiyacı 65 gram olup, toplam nüfusun ihtiyacı 4.2X108 kg ‘dır. Bu oran her günde , 2x 104 kg olarakta artacaktır. Ancak tarımsal üretimle elde edilen gıda bu ihtiyacı karşılayamaması durumunda, su ürünleri yetiştiriciliği alternatif bir gıda kaynağı olarak kullanılacaktır.

YAZININ DEVAMINI GÖREBİLMEK İÇİN BURAY TIKLAYINIZ...>>>